404 Villstig i verdsveven: Ein ferd mot ingenting
Er du på leiting etter ei side om Eidsbugarden, den fagre staden i Jotunheimen som eg so inderleg elskar? Men akk og ve, kva møter deg? Eit tomrom, eit ingenting, eit hol i verdsveven! Det er som å gå seg vill i fjellet, berre at her er det ikkje ein gong ein stein å setje seg på.
Kvifor denne villfaringa?
No kan det vere fleire grunnar til denne villfaringa:
Henda dine har kanskje dansa over tastaturet som ein full spelemann, og skrive inn ei adresse som ikkje finst.
Eller kanskje sida har teke beina på nakken og rømt, lik ein sau som har sett ulven.
Kva skal ein stakkar gjere?
Fortvil ikkje, kjære ven! Her er nokre råd frå ein gammal fjellvandrar:
Du kan vende attende til byrjinga, som å gå heim att frå fjellet når du har gått deg bort.
Eller du kan leite etter det du søkjer, som ein gjetar leitar etter bortkomne sauer.
Slik er det med denne verdsveven òg, kan hende. Ho er som fjellet: Stor og vidunderleg, men stundom lurer ho deg ut på ville vegar. Men med godt mot og ein klår tanke finn du nok fram til slutt.
Og hugs, kjære ven, at sjølv om sida er borte, so er ikkje Eidsbugarden det. Han står der like stolt og fager som alltid, ventande på deg og meg og alle som vil sjå han i all sin prakt.
Som eg ein gong skreiv: "No ser eg atter slike Fjøll og Dalar, som deim eg i min fyrste Ungdom saag".
Lat oss håpe at du snart finn vegen attende til dei digitale fjell og dalar du søkjer.